xoves, 25 de xaneiro de 2018

Carmen Isabel Labrador Fariña - Primeira muller oleira de Buño.


NOME: Carmen Isabel Labrador Fariña           

DATAS: 19XX – Actualidade    
                                                                   

VIDA:

Carmen Isabel naceu en Buño, mais non nunha familia de oleiros, o que fai máis curioso aínda, que acabase sendo a primeira muller oleira, xa que esta era una profesión que pasaba aos fillos varóns, dentro das familias de oleiros.


EN QUE DESTACOU:

Carmen Isabel foi a primeira muller oleira de Buño ademais de ser a actual presidenta da Asociación Oleira de Buño.

É unha oleira autodidacta, e deu pulo e practicismo ao barro, artellando pezas de uso comercial e decorativo de cada vez maior presenza. Carácter e singularidade na cor son dúas das súas características.

Rexenta unha tenda e obradoiro, O Falsete, no que se pode admirar a súa cerámica, mercala, ou visitar o obradoiro para coñecer o proceso de creación.

Como presidenta da Asociación Oleira, loita porque dende a Xunta de Galicia se aposte pola olería de Buño, se faga publicidade, e se leve esta cerámica polo mundo para dala o coñecer.

Na mentras eso non pasa, cada ano organiza, xunto cos demáis oleiros, a Mostra da Olería de Buño, co fin de que a xente se achegue a esta vila para coñecela.


OUTROS DATOS:

Se ben a olería era un oficio de homes, cabe mencionar que se coñece do traballo que exercían as mulleres dende o princpio, mais sempre considerando o traballo delas coma una colaboración, ou traballo auxiliar.

Na web do obradoiro de Carmen Isabel, https://www.ofalsete.com/, ela ten a ben destacar que as mulleres sempre fixeron olería, e a pesar de que non se lles permitía usar a roda, que era a peza central do traballo oleiro, o traballo das mulleres contribuiu, tanto coma o dos homes, a que a olería de Buño seguise viva até o día de hoxe.

Cristina Rodríguez - Unha rockeira entre gaiteiros.


NOME: Cristina Rodríguez                      

DATAS: 19XX – Actualidade                                                                       

Fotografía "La Voz de Galicia"


VIDA:

Naceu en Carballo, nunha familia moi ligada á música, a dos Mestres artesáns da gaita de “Musical J&R”.

Ten a carreira de música e varios mástres en música clásica, mais o que realmente lle gusta é o rock e o heavy.

Con tres anos xa tentaba tocar nun teclado de xoguete, e aos cinco anos comezou a ir a clases de música.


EN QUE DESTACOU:

Dende sempre destacou na música, e a día de hoxe é a única teclista española de “Rocking´1000”, a banda de músicos máis grande do mundo, composta por 1200 músicos de todo o mundo, na mentras, sigue formándose como música cos mellores Mestres.

A pesar de non seguir os pasos da familia, e decantrase por un estilo tan diferente, a súa familia está moi orgullosa dela, van vela aos concertos sempre que poden, e di que o seu pai é o seu maior fan.


OUTROS DATOS:

Dende o ano 2016 é educadora de nenos en risco de exclusión social no Fogar Santa Margarida da Coruña, alí vai todos os sábados como voluntaria a dar clases de música.

martes, 23 de xaneiro de 2018

María del Carmen Suárez Baneira - Primeira patroa maior dunha cofraría na Costa da Morte.


NOME: María del Carmen Suárez Baneira                  

DATAS: 19XX – Actualidade                                                                       



VIDA:

Naceu en Corme, e adicousa ao mar dende ben nova. É percebeira dende o ano 1986.


EN QUE DESTACOU:

No ano 2012, Mari Carmen foi elexida Patroa Maior da Cofraría de Corme, converténdose así na primeira muller da Costa da Morte en ostentar este cargo, que tradiconalmente ocupaban homes, especialmente armadores.
Mari Carmen di sentirse moi cómoda neste posto, e levarse moi ben con todos os integrantes da

venres, 19 de xaneiro de 2018

Xanel Vecino - Investigando para unha agricultura máis sostible.


NOME: Xanel Vecino Bello                     

DATAS: 19XX – Actualidade         
                                                              

VIDA:

Nacida en Carballo. Estudou Enxeñería Química.

Actualmente vive en Vigo e traballa no departamento de enxeñería química da Universidade desa cidade.



EN QUE DESTACOU:

Cando facía a súa tese de doutoramento fixo un gran descubrimento, logrou convertir os residuos das vides e do millo en deterxentes e outras substancias naturais utilizadas na industria cosmética e farmacéutica.

Actualmente continua con estas investigacións, nas que logrou que extraer esas substancias teña un coste menor, a corde ás necesidades do mercado, de tal xeito que resulte interesante para as industrias.

Estas investigación permiten darlle un valor aos residuos das colleitas de vide e millo, que soen queimarse vertendo á atmosfera contaminantes que contribuen ao efecto invernadoiro. Permitindo que a agricultura sexa máis sostible.

Chicha Calvo - A solidaridade a súa gran vocación.


NOME: María Dolores Calvo Pumpido (Chicha Calvo)

DATAS:19XX – Actualidade           
Fotografía "La Voz de Galicia"
                                                            

VIDA:

Chicha Calvo pertence á coñecida familia de Conservas Calvo.

EN QUE DESTACOU:

Moi coñecida por ser una persoa moi solidaria, Chicha presidiu Cáritas Bergantiños durante anos.

No ano 1991, xunto con outra xente, fundou a Asociación Antidrogas Vieiro.

Tamén foi concelleira no concello de Carballo, durante tres lexislaturas, polo Partido Independente.

Sempre foi moi afecionada ao fútbol, seguidora do Deportivo da Coruña e do Bergantiños, e na actualidade preside as Escolas de Fútbol Luis Calvo Sanz

OUTROS DATOS:

Dáselle moi ben a cociña, e foi graza a ela que se crearon moitos dos productos da empresa Conservas Calvo, como os coñecidos callos.

xoves, 18 de xaneiro de 2018

Irmás da Caridade de San Vicente de Paúl - Traballo continuo en prol dos necesitados.


NOME: Irmás de Caridade de San Vicente da Paúl.              

DATAS: 1956 – Actualidade                                                                       


Esta congregación relixiosa, con presenza en 93 países, está en Carballo dende o ano 1956, cando María Carracedo Viña, loitou para traer algo a Bergantiños que permitise estudar ás nenas da zona que non tiñan nada. Viñeron tres irmás, hosperdáronse nunha casa da Rúa Vázquez de Parga e daban clase na zona dos Baños Vellos.

No ano 1958 o edificio onde están hoxe, xa estaba en pé, e alí acollían a fillos de emigrantes e nenas e nenos que o precisaban. Daban clases de primaria e Bacharelato, e as nenas e nenos examinábanse na Coruña por libre.

A principos dos anos 70 converteuse nun internado ao que chegaban nenas de toda a zona noroeste de España.

Anos despois seguiu a acoller nenos enviados polos servicios socias, e as irmás encargábanse de levalos á escola Fogar ou ao instituto. Eses nenos viven alí de luns a venres, e vanse na fin de semana para estar coas súas familias.

No ano 2005 esta congregación recibiu o premio Príncipe de Asturias da Concordia, polo seu traballo continuo en prol dos necesitados.

mércores, 17 de xaneiro de 2018

Elisa Pichel - Nunca conta os seus obxectivos ata que os consigue.


Mi nombre es Elisa Pichel García de Seárez, nací en Carballo el 16 de Mayo de 1984, desde aproximadamente los 8 años empecé a practicar natación y con 10-12 ya empecé a nadar para la Agrupación Deportiva Fogar y a competir.  Con 15 participé en mi primer Campeonato nacional, no sin mucho esfuerzo y lucha diaria por detrás, esa participación fue mi primer campeonato importante. Con esa edad  solo descansaba los domingos, pasando muchas horas en la piscina y en el gimnasio y mientras otros amigos del cole todavía dormían  madrugábamos y nadábamos 1 horita antes de ir a clase para volver por las tardes de nuevo.  Mis mayores amigos los hice en la piscina, y eso es  el mayor premio que me ha dado la natación sin duda.

Lo más difícil de todo es compaginar los estudios con los entrenamientos,  pero no es imposible, solo hay que querer, la prueba es que siempre fui bastante buena en los estudios y acabé mi carrera de derecho sin dejar aparcado el deporte por ello. Hay que luchar por lo que uno quiere todos los días. El apoyo de los papás es esencial, sin ello es imposible, y de los profes también; yo en casa siempre tuve apoyo en lo que me propuse pero en el cole no todos los profes entendían que en mi casa me permitiesen hacer tanto deporte siendo niña, algo que espero que no suceda con las nuevas generaciones. Creo que el sacrificio en el deporte y la lucha por las cosas que quieres, la responsabilidad del día a día hace que seas incluso mejor en los estudios. Con la carrera me tomé un descanso y empecé a competir mucho menos, pero nunca dejé la piscina de lado, si no fue nadando fue enseñando a nadar a otros niños y entrenando a muchos de los que ahora son mis compañeros de rutina diaria. Ya con 20 y tantos y ahora con 30 y pocos, jajaja…entreno y compito porque me encanta y porque no podría ser feliz sin el agua y sin mi equipo, pese a la edad sigo luchando por pequeños objetivos y eso es lo que da sentido a todo esto,  siempre asequibles pero no por ello poco importantes, la satisfacción de conseguir un objetivo que te has marcado deportivamente no me la ha dado nunca otra cosa, es inexplicable lo que se siente; las medallas son un premio extra, y claro que son bonitas, pero no es el objetivo más importante, para luchar contra los demás, primero hay que superarse a uno mismo; el deporte no solo es ganar, es también aprender a perder y a reconocer el merito de los demás  cuando ganan. En los últimos años nado en categoría Máster, donde no importan ya tanto las marcas sino que lo importante es compartir con otros compañeros el amor por el deporte y pasar buenos ratos juntos. El trabajo a veces no permite entrenar todo lo que uno quiere pero solo hay que organizarse, procuro nadar al menos 4 días a la semana durante dos horas y hacer algo de gimnasio que es muy necesario también.

Así de forma general puedo decirte que en los últimos años fui Campeona de España de mi grupo de edad en varias ocasiones, es difícil llegar ahí pero lo más difícil es mantenerse, hay que seguir entrenando a diario, y no bajar la guardia nunca; claro que es más fácil quedarse en el sofá pero esa es la vía fácil, si algo quieres…. Como broche a todos estos años este verano participé en el campeonato del mundo máster y logré estar entre las 10 mejores que era mi objetivo (30 a 34 años), no estando aun así en mi mejor momento de forma.  Además este año conseguí el record de España en los 3.000mil metros libres, una prueba muy dura; quizá estos dos momentos fueron los más importantes de mi carrera deportiva hasta ahora.  Los objetivos de este año son ambiciosos, pero nunca los cuento hasta que los consigo, jejejeje. Este año espero poder participar en el Campeonato de Europa Máster que se va a celebrar en Eslovenia en Septiembre, y el trabajo ya ha empezado…
Texto recollido tal e como o enviou a propia Elisa Pichel.

María Tasende -


NOME: María Tasende Cotelo.

DATAS: 1977 – Actualidade                                                                       


María Tasende naceu en Carballo, é una recoñecida actriz, cunha traxectoria de case 20 anos.


Aló polo ano 2000, María comezou a participar en obras de teatro, e a estudar para formarse como actriz. Tamén estudou danza. Ao tempo iba facendo máis traballos en teatro, curtas, e saíndo en series de televisión, tanto en Galizia coma nas de canles nacionais.


A María Tasende gústalle moito montar a cabalo e a esgrima, practicou patinaxe artístico e surf, toca a guitarra e é una gran imitadora de acentos de outros países.

martes, 16 de xaneiro de 2018

Alba Bermúdez - "A miña actividade preferida sempre foi o teatro"




NOME: Alba Bermúdez                

DATAS: 1989 – Actualidade                                                                       



VIDA:

Son Alba Bermúdez, nacín o 29 de maio de 1989 en Carballo.

Comecei a estudar os tres anos nas escolas do xardín o que agora mesmo é a Ludoteca. De esa etapa son os meus primeiros recordos, encantábame xogar no patio ás “Catro esquinas”, os paseos polo xardín para recoller follas no outono e sobre todo o camiño á escola en autobús! Nesta época fixen grandes amigas e amigos cos que logo tamén continuei estudando no colexio Bergantiños.

Dende moi pequena gustoume probar todo tipo de actividades e deportes pero a miña actividade preferida sempre foi o teatro. Sobre os cinco anos comecei a facer teatro con Javier Fraga, no que anos despois se chamaría Vagalume Animación.

Non recordo o título da primeira obra que fixen pero lémbrome que facía unha personaxe un pouco “traste” e que decidira romper o meu chándal favorito para usar como vestiario. Caérame unha boa bronca!

Con dezasete anos comecei a estudar teatro en Casa Hamlet con Manuel Lourenzo e posteriormente mudeime a Vigo para realizar os estudos superiores de Arte Dramática na ESAD. Alí fixen grandes compañeiras e compañeiros entre eles Tone Martínez co que no ano 2015 crearía a Compañía deTeatro Galeatro con sede en Carballo pero antes diso vivín dous anos en Madrid onde estudei dúas maestrías.

Actualmente traballo como actriz en varios proxectos teatrais e imparto clases de teatro en varios centros e asociacións.
Texto recollido tal e como o enviou a propia Alba Bermúdez.

luns, 15 de xaneiro de 2018

Matilde de Limiñoa - Memoria da nosa música tradiconal.


NOME: Matilde Castro García – Matilda de Limiñoa                          

DATAS: 1937 – 2016  

  
Fotografía "La Voz de Galicia"
                                                               


VIDA:

Naceu en Ponteceso, no lugar de Limiñoa. Dende pequena tivo contacto coa música e o baile como parte das tarefas diarias. Contaba que se xuntaban para a fía, para as labores do campo, ou para o traballo doméstico, e todas as mulleres cantaban, bailaban e tocaban.


EN QUE DESTACOU:

Foi unha grande cantareira e pandereteira, atesouraba a memoria da música tradicional da zona.

Coñecedora de moitos bailes e cantigas, no ano 1989, decidiu crear un grupo para rememorar aqueles tempos nos que se xuntaban para cantar, tocar e bailar. O grupo chamouse “Raíces combinadas de Limiñoa”, durante anos xuntáronse no garaxe de Matilde para ensaiar.

Transmitiu todo o seu coñecemento a cantos pasaron polo seu garaxe, xente de todo o mundo estivo alí con un programa da Xunta de Galicia que tentaba amosar a nosa culura aos mozos doutros países.

Escribiu un libro no que se recollen moitas das cantigas que ela cantaba, e cando faleceu tiña case listo outro que non chegou a publicarse.


OUTROS DATOS:

Todos recordan dela o boa anfitriona que era, que lles facía empanadas, tortillas e doces para comer nos días de ensaios.

 
Dende Limiñoa ó fin do mundo

Pandereteiras de Limiñoa na TVG

domingo, 14 de xaneiro de 2018

Rosalía Fernández Rial - A perfecta fusión entre literatura escrita e linguaxe escénica.


NOME: Rosalía Fernández Rial.            

DATAS: 1988 – Actualidade   .

    
                                                                

VIDA:

Nacida en Carballo, Rosalía estudou Filoloxía e está doutorada en didáctica das linguas e expresión dramática pola Universidade de Santiago de Compostela

 

EN QUE DESTACOU:

Estudou e toca o acordeón, fai teatro e sobretodo escribe, destacando na poesía.

Algúns dos seus libros máis destacados son;

En clave de sol (2009).

Átonos (2011).

Vinte en escena, (2012).

Un mar de sensacións (2012).

Ningún amante sabe conducir (2014).

Contra-acción , (2016) ou Sacar a bailar (2016).

 

A súa obra de ensaio máis relevante é Aulas sen paredes, un libro DVD sacado no ano 2016

Actualmente está a traballar en proxectos nos que fusiona a literatura e as artes escénicas.
 
Para visitar a web de Rosalía preme AQUI.

sábado, 13 de xaneiro de 2018

Karina Pombo - "Non podes pedir nada ao mundo se ti aínda non lle deches nada a el"


NOME: Karina Pombo García                 

DATAS: 1988 – Actualidade          
                                                             

VIDA:

Naciu na parroquia de  Ardaña. Estudou Farmacia na Universidade de Santiago de Compostela, e logo foise cunha beca Erasmus a Italia. Unha vez licenciada estivo varios  meses en Londres aprendendo inglés mentres traballaba nun hostal.

Conseguiu una beca de investigación que a levou a vivir a cabalo entre Melbourne e Dresde, lugar onde reside na actualidade e onde traballa coma investigadora na Asociación Helmohtz-Wissenchaft

EN QUE DESTACOU:

No ano 2013 participou en Berlín na conferencia “Falling Walls” (Derrubando Muros). Nesta conferencia participan cen mozas e mozos de todo o planeta presentando as súas ideas para mellorar o mundo, e ese ano Karina tivo o privilexio de estar entre esas cen.

O seu proxecto era sobre como detectar o cancro nunha fase inicial e evitar que avance. Logrou o cuarto posto na conferencia.

Sigue a traballar de investigadora, centrada na prevención e curación do cancro. E publicou artigos de divulgación sobre o tema en prestixiosas revistas de ciencia.


OUTROS DATOS:

O seu consello para todas as mozas e mozos é; “Non hai que ter medo. Que fagan moitas cousas distintas e aprendan de todo. Que non lle caian os aneis por traballar fregando pratos ou limpando. Non podes pedir nada ao mundo se ti aínda non lle deches nada a el”.

venres, 12 de xaneiro de 2018

Rosa de Corcoesto - Inspiración de Eduardo Pondal.


NOME: Rosa de Corcoesto                     

DATAS: Século XIX




A HISTORIA 

Rosa, ou o máis probable Carme da Ponte, era unha veciña de Corcoesto, Era unha rapaza fermosa e moi pobre.

Rosa era unha muller transgresora e loitadora. Tivo dúas fillas co home que ela quixo, sen casar, o cal era un estigma naquela época. Era unha boa coñecedora das herbas e dos seus poderes curativos e sanadores. Exercía de curandeira e chegou a rexentar un pequeno balneario á beira da Regueira, aproveitando que coñecía as propiedades curativas daquelas augas, e que na beira da súa casa había tamén unha fonte de augas sulfurosas. Incluso chegou a ter unha taberna.

Os coñecementos dos que dispoñía sobre das plantas transmitíaos a outras mulleres, a quen ensinaba o seu poder curativo. Dispoñía dun secadoiro de pescado propio para as troitas, lampreas e salmóns que collía nas pesqueiras do río. E tamén cultivaba ostras de auga doce no río Cardezo, que repartía con outras mulleres, a quen aconsellaba tomalas para reforzar as defensas e o sistema inmunolóxico.

Rosa tivo dúas fillas a quen lles pagou o billete para embarcar para as Américas. Consideraba que no país non había futuro para elas. Unha delas, Isabel, finou ao pouco de chegar a México, procedente da Habana. A outra, Antonia, tomaría os hábitos para entrar de monxa nun convento. Mais Antonia regresou ao cabo dos anos para coidar a súa nai enferma antes de morrer. Ao finar Rosa, a súa filla Antonia abandonaría a casa da Regueira para vivir nun local anexo á igrexa parroquial de Corcoesto, e desenvolver na parroquia a súa labor de axuda aos pobres e coidar o camposanto.

Historia publicada por Ismael Pérez López, podedes lela premendo AQUÍ

Lupe Blanco - Recuperando a Regueifa


NOME: Lupe Blanco  (Guadalupe Blanco Vázquez).                                               

DATAS: 1980 – Actualidade  
VIDA          
                                                                                                             
Eu nacín en Montecelo

concello de Coristanco

agora son  regueifeira

e chámome Lupe Blanco


Empezo con esta copla para decirvos que son regueifeira, un arte propio da nosa cultura popular en Bergantiños que consiste na improvisación oral en verso de coplas en catro versos octosílabos que riman sempre o segundo co cuarto.

A regueifa é bonita

e ten melodía fina

quero mandar un saludo

ó colexio da Cristina


Son natural de Coristanco, do lugar de Montecelo, e herdei o amor pola regueifa de meu bisavó Blanco de Muiñoseco, un dos primeiros regueifeiros e maestro de moitos outros que viñeron atrás.

Fun pandereteira desde os seis anos, pero non foi ata o ano 2017 cando empecei a botar regueifas. Empecei nas redes sociais cunha páxina no Facebook que se chama “Regueifando pola vida”. Servía para escribilas e que a xente a fora recordando con risas. 

O gusto pola nosa tradición, xuntado con moitas horas de práctica, levaronme a empezar a cantar regueifas en público, non sen antes ter claro que estaba preparada para subirme a un escenario  e improvisar durante horas.  Intento facer rir á xente e manter unha cultura tan propia da nosa zona.

A regueifa é controversia, un diálogo entre dúas persoas que se comunican a base de coplas que riman, hai que ter inxenio e rapidez mental para cadrar a rima e que teña sentido no que queres dicir, ademáis da retranca que tanto a caracteriza.

Coa axuda da Asociación Oral de Galicia empecei a ensinar polos colexios e universidades o que significa a regueifa e de donde procede, cómo se chega a improvisar e a melodía que adoitamos a cantar.

Regueifando pola vida, páxina na que Lupe Blanco comparte a súa regueifa. 




(O texto está  recollido tal como o fixo chegar a propia Lupe Blanco)

xoves, 11 de xaneiro de 2018

Cristina Abelleira - "A comunicación é a miña gran paixón"


NOME: Cristina Mª Abelleira Martínez  


DATAS:1968-Actualidade   





Chámome Cristina Mª Abelleira Martínez. Nacín o 25 de febreiro de 1968 e son a primeira carballesa da miña familia. Tanto miña nai coma meu pai naceron no concello de Abadín (Lugo), e tamén miña irmá, pero pasaron case toda a súa vida aquí, así que sempre se sentiron carballeses. Meu pai faleceu no ano 2005.
Con respecto aos estudos, o meu primeiro contacto co ensino foi no colexio das monxas, aínda que non estiven moito tempo. Con 4 anos xa empecei na escola da Braña, fixen a EXB no Fogar (daquela Francisco Franco) e BUP e COU no IES Alfredo Brañas. Unha das cousas que sempre me chocaron é que mentres na escola de infantil estabamos mesturados nenos e nenas, en EXB separáronnos. As nenas entraban por unha porta e os nenos por outra, estabamos en bloques diferentes do cole, e ata no recreo intentaban facer os profes unha especie de barreira para que non xogásemos xuntos. A cousa cambiou pronto, non lembro exactamente en que curso, pero se non me equivoco en 5º ou 6º xa estabamos xuntos outra vez.
Cando rematei COU fun estudar á Universidade do País Vasco, ao campus de Leioa, onde me licenciei en Ciencias da Información-Especialidade Xornalismo. En realidade no País Vasco estiven 3 anos, porque cando rematei 3º xa empecei a traballar na delegación de La Voz de Galicia en Carballo, e fixen 4º e 5º case a distancia, indo só a facer os exames. Durante catro anos, do 1994 ao 1998, presentei en Radio Voz Bergantiños o magacín "Voces de Bergantiños". Xa colaboraba antes na radio, pero aquela foi toda unha experiencia, da que gardo excelentes recordos, porque a radio sempre foi o meu medio de comunicación favorito. No xornal estiven 23 anos e 9 meses, ata que decidín, por diversos motivos, deixalo.
Despois de 3 meses no paro, en xaneiro do 2014 dinme de alta como autónoma. Os meus primeiros clientes foron o Concello de Malpica, o BNG de Carballo e a Asociación Cultural San Xoán, aos que estarei sempre agradecida pola confianza que depositaron e seguen a depositar en min. Desde xaneiro de 2017, despois de gañar un concurso público convocado polo Concello de Carballo, encárgome do gabinete de comunicación do noso concello, o cal é unha enorme responsabilidade e tamén un orgullo, porque eu son das que pensa que temos que presumir do noso e intentar que o noso pobo, o lugar onde eliximos vivir, sexa cada día un pouco mellor, e que cada unha e cada un, desde os nosos traballos ou os nosos fogares, podemos contribuír a que sexa así.
A comunicación é a miña gran paixón, probablemente a que máis horas ten consumido da miña vida. Agora teño outra moito máis grande, que ten dous anos e medio e chámase Saúl.
Como persoa, son una firme defensora da igualdade, da tolerancia, do respecto e da educación para poder construír un mundo mellor. 

Texto recollido tal e como  enviou a propia Cristina Abelleira.
Páxina "Comunicar", da axencia de Cristina Abelleira