NOME: AS MÁRTIRES DE SOFÁN.
DATAS: 16 de febrero de 1919.
A
HISTORIA:
Sofán é unha parroquia que ata a primeira década do século XX era a máis
poboada do concello de Carballo, máis incluso que a propia capital municipal.
A gripe de 1918, moi estendida pola primeira guerra mundial, foi a
máis mortal do século causando millóns de mortos. Neste contexto no
concello decídese a construción dun novo cemiterio.
A maioría dos veciños opóñense a construción do novo cemiterio e prefiren a
ampliación do vello. A Xunta Local de Sanidade e o concello clausuran o
cemiterio vello en novembro de 1918. A xente non está conforme e segue
enterrando aos mortos no cemiterio vello ata que estala o conflito o domingo 16 de febreiro de 1919 en que
se ía a enterrar a un neno de catro anos. A Garda Civil, con algún matóns,
intenta parar a comitiva fúnebre mais a poboación oponse e a resposta da Garda
Civil foi salvaxe sendo o resultado catro mulleres mortas e varios feridos.
As asasinadas foron: María Caamaño
Pallas, que tiña sete fillos e estaba embarazada, Carmen Veira Souto, con catro fillos, María Serrano Paz e Josefa
Bolón Mato.
Houbo moitas protestas, intentouse facer manifestación en Carballo que o
poder caciquil impediu, pero si se fixeron na Coruña a pesar de que moitos
carballeses non puideron ir pois o terror apoderouse da capital de Bergantiños.
Nos locais da Irmandade da Fala da Coruña celebrouse un mitin onde se falou deste
tema.
Castelao recolle este caso no seu álbum Nós, e tamén na obra “Memorias dun
Esqueleto”.
O concello de Carballo na II República, propuxo construír un monumento ás
mártires de Sofán por suscripción popular, comezando o propio concello cunha
cantidade determinada. En Carballo despois no bienio negro paralizouse a
iniciativa e logo a máis negra ditadura franquista imposibilitou levar a cabo
esa homenaxe.
Extraído dun escrito de Xan Fraga
Rodríguez que podedes ler premendo AQUÍ.
Ningún comentario:
Publicar un comentario